#Гілеўска
#верш
інст:
@gilleraaa https://t.me/skarbonka_dumakці гэта сонца асляпляе, ці то сафіты ці то свет аперацыйнай
вясна на вуліцы і каты вылупляюцца з сваіх сумётаў. заўсёды было цікава: куды каты хаваюцца зімой? які шлях іх чакае гэтай бясконцай зімой і ці ведаюць яны, што вясна, калі і не хутка, але дакладна будзе
хочацца верыць, што яны ляцяць у вырай, а там, як кот з папугая кешы, "таіці, таіці"
альбо, было б файна, калі б яны сябравалі з журавамі ці яшчэ якімі вялікімі птушкамі і менавіта на іх спінах ляцелі.
такая сабе бусловая таксоўка
а таксісты бываюць толькі двух тыпаў, там сярэдняга не дано: альбо ёлупень апошні, альбо самы прыемны чалавек на зямлі, ад якога можна было б і дзяцей нарадзіць.
калі б я працавала таксістам, то хлусіла б, што я вандроўніца-псіхолаг. а можа і не хлусіла б.
хлусіць — зусім смяротная справа і смяротная ў два бакі: як з-за яе прысутнасці можна памерці, так і з-за яе адсутнасці.
а вось паміраць не хочацца
я яшчэ не цалавалася нават, што там пра астатняе казаць
насамрэч можна папрасіць кагосьці, каб ён смазаў вусны атрутай і я б памерла пасля свайго першага і апошняга пацалунку. пасля б мяне, нябожчыцу, шчэ некалькі разоў пацалавалі б у лоб, а ўсе б казалі, што гэта бог пацалаваў мяне ў вусны, таму ў мяне ўсё так добра складвалася.
альбо і не добра, а так, як я таго заслугоўваю.
але за такія, як мае, заслугі ўзнагарод дакладна не даюць. а яна ў мяне ўсё роўна ё — амаль шчаслівае жыццё.
альбо такое, якім я яго заслугоўваю.
думаю, што коткі заслугоўваюць уляцець у вырай, бо яны мілуны.
таксісты заслугоўваюць быць такімі, якімі ім хочацца і не падабацца мне.
а я заслугоўваю, каб вясна прыйшла. не ўсе людзі гэтага заслугоўваюць — прыйсці ў МАЮ вясну, некаторых хочацца пакінуць у зіме.
а зімы ў нас бясконцыя
але часам і зіму трэба заслужыць
трэба заслужыць заслугоўваць заслугі, каб далей заслугоўваць заслугі, якія пацягнуць іншыя заслугі
калісьці я заслужу шчасця