#верш
#Сьвятлана_Зьнічка
Д.*
Калі
вясна прыйшла ня з поўдняды
не з чаканьня сьветлых содняў,
адкуль прыйшла яна?
Мінулі ў пекле ліхалецьці,
і абыякавая лэдзі
пустыя чорныя вачніцы
праторкала да дна.
Мне мілы змрок быў без газьніцы,
без закаханае дзявіцы...
Цяпер – прыйшла вясна.
Ды, як ні дзіўна, не Гародня,
ня вішань белыя сьнягі,
ані браўкоўскія лугі
з заслаўскаю крыніцай
крывёю раны мне зашылі
сваёй, жывой.
Вясна прышыбавала з поўдня
на сьпіне з торбаю цяжкой,
каб сэрцу даць забіцца...
Няма гучней ад гэтай былі –
ці зноў пачулі ўсе?
Вясна прышыбавала з поўдня
ва ўсёй сваёй красе.
*🍃
Канал аўтаркі