#Навік_Суднікоўскі
#верш

Мне непрыемна бачыць цябе -
Твае штучныя ўсмешкі і словы,
Што джаляць атрутным лязом,
Праціная паволі мяккую скуру,
Якую ты бясконца любіла;
Раны застаўляюць салодкі пах гнілі.

І ведаеш, яны цябе абвінілі
Дарэмна,
Бо з вуснаў тваіх самі пілі,
І ім салодкі пах гнілі быў да спадобы
Нібы то анёлава кроў.

Паміж намі няма больш мастоў.
Прыемна глядзець
На тое, што мы з табой разбурылі.
Я памятаю, што яшчэ ты любіла
Чужыя жыцці руйнаваць.

І вось, атручаны свет -
Пыл, каменні ды косці
Я бачу, як вашыя вочкі гараць,
Давайце, заходзце ў госці.

──────≪✷≫──────
Канал аўтара