Abdujabbor's blog♟Android Developer

Taqvo

Taqvo — ko‘zlar ko‘rmaydigan,
Ammo yuraklar his qiladigan nurdir.

U na libosda,
Na so‘zlarda ko‘rinadi.

Taqvo — yolg‘izlikda sinaladi,
Ko‘pchilik ichida emas.

U yuksak tog‘lar emas,
Ko‘rinmaydigan chuqur ildizlardir.

Taqvo — o‘zini ko‘rsatmaydi,
Lekin hayotni boshqaradi.

U — qo‘rquv emas,
Muhabbatning eng toza shakli.

Taqvo bilan odam dunyoni ko‘rmaydi,
Taqvo bilan odam o‘zini ko‘radi.

U so‘z emas, amal,
Niqat emas, samimiyatdir.

Sukutli sajdalar,
Ko‘zsiz tomchilar,
Yuraksiz so‘zlarsiz amallar —
Taqvoning so‘zsiz tilidir.

Taqvo odamni yengil qiladi,
Taqvo odamni ulug‘ qiladi.

Ammo uni ko‘rmaydi hamma,
Topmaydi har kim.

U yuraklar siridir,
Ko‘zlardan yashiringan eng katta boylikdir.

Muhim bo‘lgan narsa ko‘pincha ko‘rinmaydi

Ko‘zlar faqat shaklni ko‘radi.
Ammo shakl orqasida yashiringan ma’no — yurak sezadi.

Mehr ko‘rinmaydi,
Lekin u yer yuzini ushlab turadi.

Sabr ko‘rinmaydi,
Ammo u orqaga qulamaslikning suyanadigan devoridir.

Iymon ko‘rinmaydi,
Ammo u butun borliqni mazmun bilan to‘ldiradi.

Ustozning qalbdan bergan duosi ko‘rinmaydi,
Ammo hayot yo‘lingizda bilinar-bilinmas eshiklarga kalit bo‘ladi.

Onaning yurakdan qilgan ibodati ko‘rinmaydi,
Ammo butun umrni himoya qiluvchi soyadir.

Ko‘zga ko‘rinmas qadamlar, ko‘ngildan o‘tgan tilaklar, ichda yashirin niyatlar —
Hayotning asl tayanch ustunlaridir.

Shu sabab, doimo eslab yuring:
Ko‘rganingizga emas, his qilganingizga ishonasiz.
Ko‘z aldashi mumkin,
Lekin qalb hech qachon adashmaydi.

Eng qimmatli tuyg‘ular shovqinsiz keladi,
Eng muhim bo‘lganlar jim turib dunyoni o‘zgartiradi.

Robbi zidni ilma wa fahman – Ey Rabbim, ilm va fahmimni ziyoda qil.

Ba’zilar ilmga yengil nazar bilan qarashadi. Ular ilmni faqat daftar varaqlarida, sinf devorlarida yoki diplom qog‘ozida tasavvur qilishadi. Aslida esa ilm – bu yurakdagi nur, ongdagi oydinlik va harakatdagi ma’no.

Ilm istagan kishi savol berishni ham, sukut qilishni ham o‘rganadi. Chunki ba’zan savol tafakkurni uyg‘otadi, ba’zan sukut – fahmni to‘ldiradi. Va bilgan kishi bilmagan kishi ustidan ustunlik qidirmaydi, balki bilmaganga ulashadi, yoritadi, yo‘l ko‘rsatadi.

Haqiqiy ilm – insonni tanitadi. Avvalo o‘zini. So‘ng boshqalarni. Har bir o‘rganilgan haqiqat – Allohni yanada chuqurroq anglashga qadam bo‘ladi. Shuning uchun ham duo qilamiz:

Robbi zidni ilma… faqat ilm emas, balki anglash, tushunish, idrok etish, qabul qilish va hayotga tadbiq qilishni so‘raymiz.

Chunki ba’zida bir oyatni tushunish – butun umrni o‘zgartiradi.
Ba’zida bir kalomni fahmlash – butun dunyoni o‘zgacha ko‘rsatadi.

Ilmni so‘raysanmi? Savdoni emas, xizmatni niyat qil.
Fahmni so‘raysanmi? Bahsni emas, taqvoni yelkangga ol.

Robbi zidni ilma – zero ilm har narsaning boshlanishi.
Robbi zidni fahma – zero fahm har narsaning barakasi.

Abu Bakr Siddiq – Sodiqlikning Cho‘qqisi

U kishi — Muhammad alayhissalom aytgan so‘zni ikkinchi marta so‘ramasdan tasdiqlagan.
Shuning uchun ham u “Siddiq” deb ataldi — ya’ni, chin sodiq, haqiqatni inkor etmagan inson.

U dunyoning shon-shuhratini tanlamadi, lekin do‘stlikni tanladi.
U boy edi, ammo ko‘ngli undan-da boyroq edi — Alloh rizosi uchun butun molini bergan inson.

Makka tor bo‘lganida, u kenglik berdi.
Hijrat vaqti, G‘ar g‘ori qorong‘u bo‘lsa ham, u yuragi bilan yorug‘lik bo‘ldi.

Rasulullohning yonida har qadamda edi.
Og‘riqda ham, g‘amda ham, zafar va xursandchilikda ham u birinchi edi.

Payg‘ambar vafot etganida, odamlar shoshdi, yuraklar parcha bo‘ldi.
Ammo Abu Bakr: “Kim Muhammadga sig‘insa, Muhammad vafot etdi. Kim Allohga sig‘insa — Alloh abadiydir”, — deb barchani hushyor qildi.

U birinchi halifa bo‘ldi, ammo mag‘rur emas, shukrli edi.
U boshqaruvda kuchli edi, lekin yurakda eng yumshoq inson edi.

Abu Bakr Siddiq — bu nom sodiqlik timsoli.
U hayoti bilan bizga o‘rgatdi: Chin do‘stlik — fidokorlik, sodiqlik va Allohga bog‘liqlikdir.

Ko‘z bilan ko‘rmasdan, yurak bilan ko‘rgan odam — aldanmaydi

Har kimda ko‘z bor, lekin ko‘ra olish — bu boshqa fazilat.
Ko‘rish ko‘z bilan emas, yurak bilan boshlanar.
Ba’zilar ko‘zga chiroyli ko‘rinar,
ammo yurakka g‘am bo‘lar.

Hayotda shunday paytlar bo‘ladiki,
qiyofa bilan tanlansa — xatolar ketma-ket bo‘ladi.
Ammo yurak tanlaganida — hatto yo‘llar toshli bo‘lsa ham,
ruh sokin, qalb barqaror bo‘ladi.

Ko‘z aldashi mumkin.
So‘z bezatilgan bo‘lishi mumkin.
Lekin yurak hech qachon yolg‘on gapirmaydi.
U sezadi. Tushunadi. Og‘riqni tilsiz his qiladi.

Shuning uchun ham, har narsani ko‘z bilan o‘lchama.
Do‘stlikni, muhabbatni, ishonchni —
yurak bilan o‘lcha.
Chunki yurak tanlasa, aldanmaydi.

Ko‘z qanchalik kuchli bo‘lmasin,
yurak topgan haqiqat oldida ojiz.
Va shunda anglaysan —
ko‘zlar ko‘rmaydigan narsani faqat yurak sezadi.

Oylar ichra sulton bo‘lsa — Ramazon,
Kunlar ichra sulton — Juma.
Tunlar ichra eng ulug‘ — Ramazonning oxirgi o‘n kechasi,
Kunduzlar ichra eng afzali — Zul-Hijja oyining oxirgi o‘n kuni.

Ramazonda ro‘za farz bo‘lsa,
Zul-Hijjada qurbonlik, tavof, poklanish, duolar ko‘proq qabul qilinur.
Juma kunida esa… ziyoratning o‘rni boshqacha.

Ziyorat faqat yurakdan bo‘ladi.
Bazan u yurish, bazan esa yurak bilan yurilgan yo‘ldir.
Qabr ziyorati — haqiqatni eslatadi,
Kasal ziyorati — duo, sabr va mehrni uyg‘otadi,
Ustoz ziyorati — baraka va unutilgan duolarni qaytaradi.

Ammo har bir ziyorat chegaralidir.
Ba’zi joylarga oyoq bilan borilmaydi — ko‘z bilan boriladi,
Ba’zi odamlar oldiga qo‘l bilan emas — qalb bilan yetiladi.
Ziyorat bu — tashrif emas, ta’sir.
U yoddan chiqmaydigan sukunat,
Yurakda qoladigan bir nigoh,
Bir gap, yoki so‘zsiz iz.

Bugun Juma. Ayyomingiz muborak!
Yana bir bor eslaymiz:
Bu hayot yo‘ldir — qadamlar sanaladi.
Ba’zi yurishlar hisobga olinmaydi — yurak yurmadi,
Ba’zi sukunatlar yozilib qoladi — yurak gapirdi.

Inson hayoti — bir hikoya.
Ammo hikoya emas faqat, balki sayohat.
Boshlanishi tug‘ilish bilan, lekin nihoyasi — bu yerda emas.
Kimnidir ziyorat qilamiz,
Kimdir bizni ziyorat qiladi.
Oxirida esa — hammamiz Uning huzurida.
Eng ulug‘ Ziyorat.

Sababiyat va duo

Rosululloh alayhissalom Badr g'azotida qo'shin tayyorladilar, jang maydonini borib ko'rdilar, reja qildilar, qanaqa taktika qilish, hammasini hisob-kitob qildilar.

Urush boshlanmasidan oldin Allohga shunday duo qildilarki, go'yo hech qanday qo'shin olib kelmaganidek, hech narsa tayyorlamaganidek edi.

Sabablarni unutib hammasini Allohga tashlagan edilar.

Sababiyat va duo mavzusiga go'zal misol bu.

Qoida shu:

Sabablarini qil, xuddi taqdir tayin qilinmaganidek. Qilib bo'lib, taqdirga shunday ishonki, sababiyat yo'qdek

Sayohat qilish kerak.

Chunki bir joyda uzoq qolgan suv ham sassiq bo‘ladi.
Yurak ham shunday — harakatda bo‘lmasa, zada bo‘ladi.
Qadamlar yurishni, yurak esa yangi hislarni sog‘inadi.

Sayohat qilish kerak.
Chunki ba’zida odam o‘zini topish uchun yo‘qolishi kerak.
Yangi manzillar ko‘rib, eski fikrlardan chiqib ketishi kerak.
Bir joyda qotib qolgan yurak so‘nadi,
yo‘lga chiqqan yurak esa yana urishni boshlaydi.

Sayohat qilish kerak.
Chunki har bir yo‘l – yangi savol,
har bir manzil – yangi javob.
Har safar – bu o‘zliging bilan yuzma-yuz turish.
Kim edim? Kim bo‘ldim? Kim bo‘lishni xohlayman?

Sayohat qilish kerak.
Chunki tog‘lar jim turib ham gapiradi,
dengizlar esa sukutda javob beradi.
Yolg‘iz qolganingda ichingdagi ovoz baland eshitiladi,
va u ovoz seni ichki tinchlik sari yetaklaydi.

Sayohat qilish kerak.
Chunki dunyo katta, va biz juda kichikmiz.
Yangi joylar, yangi odamlar, yangi hayotlar
bizni kamtar qiladi,
va shukr qilishni o‘rgatadi.

Sayohat – bu faqat manzillar emas.
Bu o‘zgarish.
Bu o‘rganish.
Va ba’zida bu – qayta tug‘ilishdir.

Inson hayoti bu hikoyaning oxiri emas.

U tugash emas, balki bir eshik.
Ko‘rganlarimiz — muqaddima, ko‘rmaganimiz — asl sahifalar.

Biz tug‘ilganimizda dunyo bizni qarshi oladi,
Yashayotganimizda biz dunyoni o‘zgartiramiz,
Va ketayotganimizda - orqamizda yozilgan satrlar qoladi.

Hayot bu yerda boshlanadi. Ammo yo‘l nihoyatda uzun.
Bu yerda yig‘laymiz, kulamiz, yo‘qotamiz, topamiz…
Lekin bularning barchasi — o‘tkinchi boblar.

Asl hikoya — orqasida nima qoldirganimizda.
Bir qalbni yumshatdingmi?
Bir og‘rini yengillashtirdingmi?
Bir zulmatga nur olib keldingmi?

Demak, hikoyang o‘qishga arzigulik.

Bizga berilgan vaqt — bir to‘plam varaqlar.
Har kuni bitta sahifa.
Va har sahifa — tanlov.

Yozasizmi mehr bilan? Yoki g‘am bilan?
Bu sizga bog‘liq.

Va oxiri degan narsa…
U — boshqa hayotning boshlanishi.

Bu yerda nima yozgan bo‘lsak,
U yerda o‘qiymiz.
Faqat bu gal — o‘zimiz emas,
Balki Xoliqimiz o‘qiydi.

Visol uchun hijron darkor.

Agar orzu tezda amalga oshsa, uning shavqi kamayadi.

Intizorlik ne’matdir – u insonni sabr qilishga, qadrlashga va orzularining haqiqiy bahosini tushunishga o‘rgatadi.

Quyosh botmasa, tong yorug‘ligi qadrli bo‘lmasdi.

Mashaqqat bo‘lmasa, muvaffaqiyat shirin tuyulmasdi.

Yaqinlikning qiymati uzoqlikda bilinadi.

Ko‘ngil ko‘r bo‘lib qolmasligi uchun ayriliq zarur.

Hijron – sinov, visol esa mukofot.

Qanchalik uzoq kutilsa, uchrashuv shunchalik shirin bo‘ladi.

Doimiylari muhimroq bo‘ladi.

Chunki vaqtinchalik narsalar o‘tkinchi. Bugun bor, ertaga yo‘q.

G‘ayrat keladi-ketadi. Ilhom bir lahzada yo‘qoladi. Motivatsiya esa vaqtinchalik.

Lekin odatlar qoladi. Barqaror harakat o‘z mevasini beradi.

Ko‘pchilik bir lahzada hamma narsani o‘zgartirishni xohlaydi.

Bir kunda yaxshiroq bo‘lishni. Bir kechada muvaffaqiyatga erishishni. Bir zumda natija ko‘rishni.

Lekin haqiqat boshqacha. O‘zgarish birdaniga sodir bo‘lmaydi.

U yig‘iladi.

Har kuni.

Har daqiqa.

Kichik qadamlar bilan.

• Suhoor is proof that we can wake up for Fajr
• Taraweh is proof that we can stay praying up late
• Fasting is proof that we can self control

Ramadan was meant to show us what we are capable of.

🤷‍♂️Eehh odamlar qayoqqa ketdi ekan desam ko'pchiligi qabristonda ekanku.Nima hayit kuni qabristonga borilsin deb qayerdadir yozilganmi?🙅🏻

Qabristonga inson xohlagan payti borishi mumkin.Borishdan maqsad esa o'limni eslab,qalbni hokisor qilib,o'zini kimligini eslab olishidir.Bayram kuni qayg'uga tushilmaydi

Axir bugun bayramku🥳.Yilda ikki keladigan bayramning biri.Bugun o'ynang,ey yo'q o'ynamang:),kuling,yeng,iching,aylaning qarindoshlarga boring.

Xullas,bugun kayfiyatingizni ko'tarib oilangiz atrofida mazza qilib o'tiring!

Yana bir bor bayram muborak!

☪️I congratulate you all on the arrival Eid.

🕌On this holy day, may your home be filled with comfort, and your family with happiness, prosperity, and harmony! I wish your loved ones good health, and your family peace and harmony!

I wish you all good luck and success in every endeavor you undertake.

With sincere wishes,
Abdujabbor